متاسفانه اخیراً باخبر شدم نسخه‌ی خطی کتاب مزامیر حضرت داوود، پنج روز پس از افتتاح نمایشگاه “کلماتی چون یاقوت کبود” که در کتابخانه‌ی کنگره امریکا برگزار می‌گردد از دید عموم برداشته شده است.
نسخه‌ی خطی کتاب مزامیر حضرت داوود در پی حملات ترویستی یازدهم سپتامبر و به منظور دلجویی از بازماندگان قربانیان آن حملات توسط اینجانب به دو زبان فارسی و عبری خوشنویسی گردید و بوسیله هنرمند ارزشمند آقای مهدی بهمن طلاکاری و تذهیب شد، که خوشنویسی و تذهیب آن چهار سال به طول انجامیده و مقدار ۵۰۰۰ ورق طلای بیست چهار عیار در آن بکار رفته است.
آن کتاب ارزشمند در تاریخ ۱۴ آگوست ۲۰۰۶ به منظور همدردی ودلجویی از بازماندگان قربانیان حملات انتح
اری یازدهم سپتامبر به عنوان نمادی از صلح‌جویی و نوع‌دوستی ایرانیان و احترام به دیگر ادیان و مذاهب به کتابخانه کنگره‌ی امریکا تحویل گردید، تا در معرض اذهان عمومی ملت امریکا، بخصوص بازماندگان قربانیان عملیاتهای انتحاری یازدهم سپتامبر قرار گیرد که متاسفانه از افکار عمومی مخفی نگاه داشته شد.
در نهایت پس از شش سال مخفی نگاه داشتن این اثر از اذهان عمومی مردم امریکا و عدم اطلاع‌رسانی از اهداء آن به بازماندگان قربانیان یازدهم سپتامبر، بنابر تصمیم بخش آفریقا و خاورمیانه کتابخانه کنگره امریکا، و پس از بررسی و انتخاب آثار متعدد، در تاریخ ۲۵ اکتبر ۲۰۱۲ کتاب مزبور در نمایشگاهی تحت عنوان “کلماتی چون یاقوت کبود” به همراه دیگر آثار منتخب در منظر بازدید عمومی قرار داده شد، اما متاسفانه پس از گذشت تنها پنج روز با توجیه “بار سیاسی” اثر از منظر عمومی برداشته شد. این در حالی است که در تاریخ ۲۱ ژوئن ۲۰۱۲ بخش افریقا و خاورمیانه کتابخانه کنگره امریکا در نامه‌ای به دفتر اینجانب در بریتانیا اعلام کرده بود:”بخش عبری کتابخانه‌ی کنگره در نظر دارد تا نمایشگاهی را از تمام گنجینه‌های مهم این بخش، که یقینا این کتاب نیز یکی از آنان می‌باشد برپا نماید. ما مفتخریم که این فرصت نصیب ما گردیده تا این اثر را بصورت عمومی به نمایش درآوریم که در طی آن تمامی مردم امریکا بتوانند این کتاب زیبا را مشاهده کنند و از وجود چنین روحیه‌ی نادر و برادرانه‌ای در پشت این اثر آگاه گردند”.
جای بسی تعجب و تاسف است کشوری که سعی دارد پرچمدار آزادیهای فردی و اجتماعی باشد و مردم و مسئولینش بر این باورند که بر اساس قانون اساسی کشور امریکا، آزادی بیان و عقیده بطور مطلق در آنجا برقرار است که حتی افراد آزادند و می‌توانند در ملاءعام و انظار عمومی کتاب مقدس دین دیگری را -با هر دلیل و توجیه- به آتش بکشند، قادر به تحمل اثری که پیام صلح و دوستی و زندگی‌مسالمت‌آمیز را به مردمان انتقال می‌دهد نیستند!!. ظاهرا اگر کسی کتاب مقدس دین دیگری را در کمال احترام و امانت‌داری خوشنویسی و تزیین کند عملی صرفا سیاسی محسوب می‌شود و هیچگونه جنبه‌ی فرهنگی ندارد!!. در صورتی که آن نسخه‌ی خطی کتاب مزامیر حضرت داوود، تنها نسخه‌ی خطی کتاب زبور در تمام دنیاست که توسط دو ایرانی مسلمان خلق شده، و این پیام را در خود دارد که اولا: می‌توان به دین و عقیده‌ای باورمند بود اما در عین حال برای دین و عقیده دیگر باورمندان بدون توجه به حق یا ناحق بودن آن احترام قایل شد؛ و دوم: مسلمان بودن الزاما به معنای خشونت‌طلبی، خون‌ریزی و تعدی به حقوق و آزادیهای فردی و اجتماعی دیگران –آنگونه که اسلام‌گرایان افراطی تا کنون به نمایش گذاشته‌اند- نیست.
اکنون زمان آن رسیده تا مسئولین کتابخانه کنگره امریکا و دست‌اندرکاران نمایشگاه “کلماتی چون یاقوت کبود” به این پرسشهای اساسی در مقابل افکار عمومی پاسخی قانع کننده دهند:
۱) به چه دلیل و برهانی شش سال چنین اثری را از اذهان عمومی مردم، بخصوص بازماندگان قربانیان یازدهم سپتامبر که آن اثر به نیت همدردی و دلجویی از آنها خلق گردید و به آنان هدیه شده بود مخفی نگاه داشته‌اند؟
2) به دستور یا فشار چه فرد یا افرادی آن اثر که بطور قطع پیش‌تر تمام جوانبش –چه فرهنگی و چه سیاسی- مورد بررسی کارشناسان آن کتابخانه قرار گرفته بود را پس از گذشت پنج روز از افتتاح نمایشگاه با این توجیه که اثر بار سیاسی! دارد از میان آثار منتخب به نمایش گذاشته شده حذف کرده‌اند؟؟
3) بر فرض که آن اثر بار سیاسی داشته و منجر به جنجال سیاسی گردد؛ این جنجال، سیاستهای چه افراد و گروه‌هایی را به چالش می‌کشید؟ آنانی که خواستار جامعه‌ای آرام و بدور از خشونتها و برتری‌جوییهای دینی، عقیدتی و نژادی هستند، یا آنانی که در پی آتش‌افروزی، اختلاف‌پراکنی و خشونت‌گرایی‌های دینی، عقیدتی و نژادی در میان جوامع انسانی می‌باشند؟؟
اگر بتوان آن شش سال سکوت و مخفی‌کاری را توجیه کرد؛ این رفتار مغرضانه قابل توجیه نیست و حکایت از آن دارد که دستهایی در صدد است تا همچنان آتش افراط‌گرایی و اختلافات دینی و مذهبی را در میان جوامع شعله‌ور نگاه داشته و فرهنگ اسلام‌هراسی را جایگزین کمونیسم‌هراسی و جنگ دینی را جایگزین جنگ سرد نمایند.
بطور قطع این عملکرد مسئولین کتابخانه‌ی کنگره امریکا در برداشتن ناگهانی نسخه‌ی خطی کتاب مزامیر حضرت داوود، از سوی همه‌ی انسانهای آزاداندیش، صلح‌طلب و نوع‌دوست که خواهان زندگی مسالمت‌آمیز جوامع بشری، بدون در نظر گرفتن فکر و عقیده و دین یکدیگر هستند؛ و از افراط‌گرایی‌های دینی، مذهبی و نژادی که موجب بروز خشونت، نفرت و سلب آزادیهای فردی و اجتماعی می‌گردد و به هر شکل ممکن اظهار اعتراض و مخالفت می‌نمایند، مورد تقبیح قرار خواهد گرفت.
این کمترین حذف نسخه‌ی خطی کتاب مزامیر حضرت داوود از نمایشگاه “کلماتی چون یاقوت کبود” را نه‌تنها مصداق بارز سانسور و نقض آشکار اصل آزادی بیان و عقیده تلقی می‌نمایم، بلکه این عملکرد را توهینی به شعور همه‌ی کسانی می‌دانم که از اختلافات، مطلق‌انگاری‌ها، برتری‌جویی‌ها و خشونت‌گرایی‌های دینی و مذهبی به ستوه آمده و خواهان زندگی آرام و مسالمت‌آمیز ابناء بشر با هر باور و عقیده‌ی دینی و مذهبی می باشند.
عبدالحمید معصومی تهرانی
۲۹ آبان ۱۳۹۱